პანთეონის დათვალიერებისას შეგიძლიათ გონებრივად იმოგზაუროთ წარსულში ორი ათასწლეული და ნახოთ წარმართული მსახურებები მსხვერპლით. შიგნით ტაძარი იდუმალი ჩანს, რადგან მასში ფანჯრები არ არის და სინათლე აღწევს გუმბათის სპეციალურ ხვრელში - ოკულუსში, რომლის დიამეტრი 9 მეტრია.
პანთეონის პირველი შენობა აიგო იმპერატორ ავგუსტუსის დროს, ძვ. ე., მაგრამ ხანძარმა გაანადგურა I საუკუნის ბოლოს. იმპერატორ ადრიანეს დროს, განადგურებული ტაძრის ადგილზე გამოჩნდა გუმბათოვანი როტონდა, რომელსაც 14 მეტრიანი კორინთული სვეტები და პედიმენტი ჰქონდა. 118-125 წლებში აღმართული ეს შენობა რომის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული ნაგებობაა.
ტაძარი მიზნად ისახავდა ყველაზე პატივსაცემი ღმერთების: იუპიტერის, მარსის, ვენერას, მერკურის, სატურნის, პლუტონისა და ნეპტუნის სახელით წირვას. მას ხშირად შვიდი ღმერთის ტაძარს უწოდებენ.
უძველეს დროში გუმბათის გახსნის ქვეშ იყო საკურთხეველი, რომელიც განკუთვნილი იყო მსხვერპლშეწირული ცხოველების დასაწვავად.
მოგვიანებით (609 წელს) პანთეონი გადაეცა პაპ ბონიფაციო IV- ს. ასეთი გულუხვი შეთავაზება გააკეთა ბიზანტიის იმპერატორმა ფოკამ. პანთეონი აკურთხეს და ღვთისმშობლისა და ყველა მოწამის ეკლესია გახდა.
XIV-XIV საუკუნეებში შენობა თავდაცვითი ფუნქციის ფუნქციას ასრულებდა და მისი ყოფილი ბრწყინვალება აღორძინების ხანის პერიოდში პანთეონს დაუბრუნდა. რესტავრაცია მოხდა რაფაელის ხელმძღვანელობით, რომელიც 1520 წელს პანთეონში დაკრძალეს.
მე -17 საუკუნეში, პაპ ურბან VIII- ის ბრძანებით, პანთეონის პორტი დაიშალა, ხოლო ბრინჯაო, რომელიც მისი სხივებიდან იყო გამოტანილი, გამოიყენებოდა წმინდა პეტრეს ეკლესიისა და წმინდა ანგელოზის ციხისათვის - პირველი, საკურთხევლის დასაფენი ააფარეს და მეორეზე, დააგდეს ქვემეხები. ქალაქელებს არ მოსწონთ ასეთი განადგურება, მაგრამ ამის გაკეთება ვერაფრით მოხერხდა.
როდესაც იტალია გაერთიანდა, პანთეონი გახდა მეფეთა სამარხი. აქ არის უმბერტო I- ის, ვიქტორ ემანუელ II- ისა და დედოფალ მარგარეტის საფლავები.
